Η διάβρωση των μετάλλων προκαλείται κυρίως από χημική διάβρωση και ηλεκτροχημική διάβρωση, ενώ η διάβρωση των μη μεταλλικών υλικών προκαλείται γενικά από άμεση χημική και φυσική βλάβη.
1. Χημική διάβρωση
Το περιβάλλον μέσο αλληλεπιδρά άμεσα χημικά με το μέταλλο υπό την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχει ρεύμα και προκαλεί την καταστροφή του, όπως η διάβρωση του μετάλλου από το ξηρό αέριο υψηλής θερμοκρασίας και το μη ηλεκτρολυτικό διάλυμα.
2. Ηλεκτροχημική διάβρωση
Το μέταλλο έρχεται σε επαφή με τον ηλεκτρολύτη για να δημιουργήσει ροή ηλεκτρονίων, τα οποία θα καταστραφούν κατά την ηλεκτροχημική δράση, η οποία είναι η κύρια μορφή διάβρωσης.
Η συνηθισμένη διάβρωση σε διάλυμα όξινου-βασικού αλατιού, η ατμοσφαιρική διάβρωση, η διάβρωση του εδάφους, η διάβρωση από θαλασσινό νερό, η μικροβιακή διάβρωση, η διάβρωση σε κοιλώματα και η διάβρωση σε σχισμές ανοξείδωτου χάλυβα κ.λπ., είναι όλες ηλεκτροχημική διάβρωση.
Η ηλεκτροχημική διάβρωση δεν συμβαίνει μόνο μεταξύ δύο ουσιών που μπορούν να παίξουν χημικό ρόλο, αλλά και λόγω της διαφοράς στη συγκέντρωση του διαλύματος, της συγκέντρωσης του περιβάλλοντος οξυγόνου, της μικρής διαφοράς στη δομή του υλικού κ.λπ., δημιουργείται διαφορά δυναμικού και επιτυγχάνεται η ισχύς διάβρωσης. Έτσι, το μέταλλο με χαμηλό δυναμικό και στη θέση της θετικής πλακέτας υφίσταται απώλειες.
Ώρα δημοσίευσης: 12 Απριλίου 2021