خوردگی فلزات عمدتاً ناشی از خوردگی شیمیایی و خوردگی الکتروشیمیایی است و خوردگی مواد غیرفلزی عموماً ناشی از آسیب مستقیم شیمیایی و فیزیکی است.
۱. خوردگی شیمیایی
محیط اطراف تحت شرایط عدم وجود جریان، مستقیماً با فلز واکنش شیمیایی می‌دهد و باعث تخریب آن می‌شود، مانند خوردگی فلز توسط گاز خشک با دمای بالا و محلول غیر الکترولیتی.
۲. خوردگی الکتروشیمیایی
فلز با الکترولیت تماس پیدا می‌کند تا جریان الکترون ایجاد کند، که خود را در اثر واکنش الکتروشیمیایی که شکل اصلی خوردگی است، از بین می‌برد.
خوردگی محلول نمکی اسید-باز رایج، خوردگی اتمسفری، خوردگی خاک، خوردگی آب دریا، خوردگی میکروبی، خوردگی حفره‌ای و خوردگی شکافی فولاد ضد زنگ و غیره، همگی خوردگی الکتروشیمیایی هستند.
خوردگی الکتروشیمیایی نه تنها بین دو ماده‌ای که می‌توانند نقش شیمیایی ایفا کنند، رخ می‌دهد، بلکه به دلیل تفاوت در غلظت محلول، غلظت اکسیژن اطراف، تفاوت جزئی در ساختار ماده و غیره، اختلاف پتانسیل ایجاد می‌شود و قدرت خوردگی حاصل می‌شود، به طوری که فلزی که پتانسیل پایینی دارد و در موقعیت برد مثبت قرار دارد، دچار افت می‌شود.
زمان ارسال: ۱۲ آوریل ۲۰۲۱